sebeb ::: (a. i. c. : esbâb) : 1) sebep. Bilâ-sebeb : sebepsiz, hiç yoktan. Li-sebebin : bir sebepden, bir maksattan - dolayı. 2) bahane. 3) alâka, ilgi. 4) vâsıta. 5) âlet. 6) ed. harekeli bir harf ile sakin bir harfden veya iki harekeli harf-den meydana gelen parça.

sebeb-i hafîf ::: ed. iki harften, harekeli bir harfle sakin bir harfden ibaret olan ["ben, ten, sen. . " gibi]

sebeb-i hayât ::: 1) ana ve baba. 2) hayâtına, yaşamasına sebebolan kimse.

sebeb-i sakil ::: iki harekeli harften ibaret olan : ["hareket", "azamet... " gibi]

sebeb-i terk-i cân ::: can verme sebebi. sebeb-i vücud : varlık sebebi.

Sebep :::

1. Bir şeyin olmasına veya belli bir hâlde bulunmasına yol açan şey
   Örnek: Aynayı kırmamın hiçbir sebebi yoktur. S. F. Abasıyanık

sebeb ::: sebep , neden , vasıta

sebeb ::: ‬sebep

sebeb ::: neden

sebep ::: illet, menşe, münasebet, neden, saik, vesile