BAN ::: Dam, çatı. * Sorgun ağacı. Bey söğüdü. * yun. Sevgilinin boyu. Farsçada kelime sonuna gelerek, Türkçedeki "ci, cu" ekleri yerini tutan mânâda kullanılır. Meselâ: Bağban: Bağcı.

bân ::: (f. i.) : dam, satıh.

Bân ::: (a. i.) : 1) sorgun ağacı, bey söğüdü. 2) mec. sevgilinin boyu.

"); bâr ::: (f. i.) : 1) İlah, Allah.

bâr-ı Huda ::: Allah. 2) yük.

bâr-i dil ::: gönül yükü, tasa, kaygı, elem, keder, gam.

bâr-i girân ::: ağır yük.

bâr-i intizâr ::: bekleme yükü.

bâr-i istihfâf ::: küçük görülme yükü.

bâr-i keder ::: keder yükü.

bâr-i mihnet ::: eziyet, elem yükü. 3) defa, kerre. Her bâr : her defa. (bkz. : târe). 4) meyva, yemiş. 5) izin, müsâade.

-bar ::: (f. e.) : yağdıran, serpen, saçan, döken. Ateş-bâr : ateş yağdıran. Şûle-bâr : ışık saçan, serpen. Hûn-bâr : kan döken. Eşk-bâr : gözyaşı döken.

Ebbâr ::: (a. i.) : iğne yapan ve satan, iğneci.

Ban :::

1. Osmanlı İmparatorluğu döneminde Macaristan ve Hırvatistan'da sancak beylerine ve küçük prenslere verilen unvan.


2. Osmanlılar zamanında Macaristan ve Slovenya dolaylarında sancak beylerine ve küçük prenslere verilen san.

bâr ::: yük , yağdıran , yemiş , meyva , döken , defa

ban ::: dam , çatı , sorgun ağacı , bey söğüdü , yun , sevgilinin boyu , farsçada kelime sonuna gelerek , türkçedeki "ci , cu" ekleri yerini tutan manada kullanılır , mesela: bağban: bağcı

bâr ::: ‬yük

bâr ::: defa

bâr ::: kez

bâr ::: Tanrı

bâr ::: meyva

bâr ::: yağdıran

bân ::: (f. i.) dam, satıh.

Bân ::: (a. i.) 1) sorgun ağacı, bey söğüdü. 2) mec. sevgilinin boyu.

-bar ::: (f. e.) yağdıran, serpen, saçan, döken. Ateş-bâr : ateş yağdıran. Şûle-bâr : ışık saçan, serpen. Hûn-bâr : kan döken. Eşk-bâr : gözyaşı döken.

Ebbâr ::: (a. i.) iğne yapan ve satan, iğneci.

BAN :::