etbâ' ::: (a. s. tâbi'nin c.) : 1) birinin sözüne, işine, mesleğine uyanlar. 2) hizmetçiler, uşaklar.

etbâ ü hadem ::: taraflılar ve hizmet edenler.

itbâ' ::: (a. i.) : 1) tabî kılma, arkasına, ardına katma. 2) gr. bir kelimeye katılan aynı kalıpta başka ve mânâsız söz, koşuntu. "yemek memek" deki "memek"; "zengin mengin" deki "mengin" gibi.

ittibâ' ::: (a. i.) : tâbî olma uyma, ardısıra gitme.

ittibâ ::: tabi olma, uyma.

iTTiBa ::: Allahü teâlâ âyet-i kerîmede meâlen buyurdu ki:

Ey sevgili Peygamberim!Onlara de ki; eğer Allahü teâlâyı seviyorsanız ve Allahü teâlânın da sizi sevmesini istiyorsanız, bana ittibâ ediniz! Allahü teâlâ, bana ittibâ edenleri sever. (Âl-i İmrân sûresi: 31)

Yâ Rabbî! Bize hakkı hak olarak göster ve ona ittibâ ile bizi rızıklandır. Bâtılı da bâtıl olarak göster ve ondan kaçınmakla bizi rızıklandır. (Hadîs-i şerîf-Mektûbât-ı Rabbânî)

Peygamber efendimize ittibânın ufak bir zerresi, bütün dünyâ lezzetlerinden ve bütün âhiret nîmetlerinden daha üstündür. Hakîkî üstünlük; O'nun sünnet-i seniyyesine ittibâ etmektir. (Ahmed Fârûkî)

Mezheb imâmlarına tâbî olmak, onları taklîd etmek demek; onların kendi emirlerini yapmak demek değildir. Onların Kitâb'dan (Kur'ân-ı kerîmden) ve Sünnet'ten (hadîs-i şerîflerden) bildirdiklerine ittibâ etmektir. (Abdülvehhâb-ı Şârânî)

Dört hak (doğru) mezhebden birine ittibâ etmeyen kimse, Ehl-i sünnetten (Resûlullah efendimiz ve dört halîfesinin yolundan) ayrılmış olur. (Ahmed Tahtâvî)

etbâ ::: tabi olanlar

ittibâ ::: uyma , tabi olma , izleme

itbâ ::: tabi kılma

itbâ ::: ‬tabi kılma

ittibâ ::: ‬uyma

ittibâ ::: izleme

itbâ' ::: (a. i.) 1) tabî kılma, arkasına, ardına katma. 2) gr. bir kelimeye katılan aynı kalıpta başka ve mânâsız söz, koşuntu.

ittibâ' ::: (a. i.) tâbî olma uyma, ardısıra gitme.

etbâ' ::: ---

etbâ' ::: hizmetçiler

etbâ' ::: uşaklar

İttiba ::: Uyma; itaat etme

ittiba :::